مدل یابی روابط ساختاری بین هیجانات پیشرفت با پیشرفت تحصیلی با میانجی گری عواطف مثبت و منفی در دانش آموزان پایه ششم شهرستان بیجار

مطالعه حاضر با هدف آزمون نقش میانجی گری عاطفه مثبت و منفی در رابطه هیجانات پیشرفت و عملکرد تحصیلی در گروهی از دانش آموزان پایه ششم انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش موزان دختر و پسر پایه ششم شهرستان بیجار بود. در این مطالعه، محقق برای انتخاب مشارکت کنندگان از بین روش های چندگانه نمونه گیری احتمالاتی (تصادفی) از روش نمونه گیری چند مرحله ای استفاده شد. سپس فراگیران بطور همزمان سه پرسشنامه عواطف مثبت و منفی PANAS ، پرسشنامه هیجانات پیشرفت AEQ-R عبدالله پور ۱۳۹۴ و پرسشنامه استاندارد عملکرد تحصیلی پاسخ دادند.در مطالعه حاضر به منظور تعیین رابطه متغیرها، از روش همبستگی پیرسون، برای تعیین مدل واسطه مندی عواف در رابطه بین هیجانات پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان از روش معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل واسطه مندی عواف در رابطه بین هیجانات پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان با داده ها برازش مطلوبی دارد. علاوه بر این، نتایج آزمون مدل مفروض نشان داد که رابطه بین هیجانات مثبت پیشرفت با عواطف مثبت، مثبت و معنادار و رابطه بین هیجانات منفی با عاطفه مندی، منفی و معنادار بود. در مجموع، نتایج مطالعه حاضر با تاکید بر نقش واسطه ای عواطف در رابطه بین هیجانات پیشرفت وعملکرد تحصیلی نشان می دهد که بخشی از پراکندگی مشترک بین عملکرد تحصیلی و هیجانات پیشرفت از طریق عاطفی مثبت و منفی تعیین می شود. به بیان دیگر، نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که یکی از مطمئن ترین انتخاب های مفهومی با هدف تفسیرپذیری اشکال مختلف رفتارهای پیشرفت مدارانه فراگیران مستلزم تاکید همزمان بر سه حوزه معنایی متداخل شامل شناخت، هیجان و انگیزش است.