بررسی رابطه آموزش مجازی و بی صداقتی تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق به تحصیل در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی ایلام

دانش آموزان امروز، آینده سازان کشور هستند آموزش و پرورش نقش اصلی را در پرورش این دانش آموزان برعهده دارد. از جمله عوامل موثر بر میزان یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، نحوه ی آموزش می باشد که می تواند نقش کلیدی در ارتقاء و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ایفا کند، لذا هدف اصلی این مقاله رابطه آموزش مجازی و افزایش بی صداقتی تحصیلی است. پژوهش از نظر هدف کاربردی بود که به روش همبستگی با استفاده از رگرسیون چندگانه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان مقطع ابتدایی ایلام بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ۲۶۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که در ایام تعطیلی مدارس واپیدمی کرونا که به صورت مجازی مشغول به تحصیلی بودند و به طور داوطلبانه در این پژوهش مشارکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه آموزش مجازی کیم و همکاران ۲۰۰۵ پرسشنامه بی صداقتی تحصیلی مک کیب و تروینو ۱۹۹۷، پرسشنامه اشتیاق تحصیلی وانگ، ویلت، اسکیل ۲۰۱۱ بود داده ها از طریق همبستگی و روش رگرسیون چندگانه با نرم افزار ایموس و spss مورد بررسی قرار گرفتند. براساس یافته ها نتیجه گیری می شود که می توان از روی مولفه های آموزش مجتزی میزان بی صداقتی تحصیلی واشتیاق به تحصیل را پیش بینی کرد به عبارتی با توجه به ضرایب رگرسیون مفید بودن محتوای درک شده از آموزش مجازی بیشترین تاثیر را بر افزایش بی صداقتی تحصیلی دارد و سازگاری با آموزش مجازی بیشترین تدثیر را بر خود راهبری دارد.