تعیین رابطه سبک دلبستگی با وابستگی متقابل در همسران بیماران مبتلا به مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده

زمینه و هدف: اعتیاد پدیده ای آسیب زننده به اقتصاد، سلامتی و بنیان خانواده ها می باشد اعضای خانواده های فاقد روابط صمیمی والدین - فرزندان و پیوندهای ایمن تمایل به مصرف مواد بیشتری دارند. از پیامدهای زندگی با افراد معتاد، وابستگی متقابل همسران می باشد. لذا مطالعه ای با هدف تعیین رابطه سبک دلبستگی و وابستگی متقابل همسران بیماران مبتلا به مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده طراحی گردید. روش بررسی: این مطالعه توصیفی همبستگی در سال ۱۴۰۰ روی ۹۸ نفر از همسران بیماران مبتلا به مصرف مواد تحت درمان نگهدارنده مراجعه کننده به درمانگاه ترک اعتیاد بیمارستان روان پزشکی زارع ساری به صورت تصادفی ساده، انجام شد. ابزارهای مورد استفاده مقیاس دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید و پرسشنامه وابستگی متقابل اسپن و فیشر بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss -۲۲ روش های اماری توصیفی واستنباطی (کای اسکوئر ، t مستقل، من ویتنی ، آنالیز واریانس، کروسکال والیس و رگرسیون خطی ) استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین و انحراف معیار سبک دلبستگی ایمن ۱۱/۸۸±۲/۲۱ ناایمن ۱۲/۱۱±۲/۶۰ ، دو سویه همسران بیماران مبتلا به مصرف مواد ۱۱/۷۱±۴/۵۰ و وابستگی منفی r=۰.۲۲ P<۰.۰۵ و بین وابستگی متقابل با دلبستگی دو سویه - اضطرابی همبستگی مثبت وجود داشت R=۰.۴۹۶,P<۰.۰۵ نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد برای پیش بینی وابستگی متقابل از سبک های دلبستگی تنها سبک دلبستگی دوسویه - اضطرابی به طور معنی داری می تواند ۳۱ درصد تغییرات وابستگی متقابل همسران بیماران معتاد تحت درمان نگهدارنده را پیش بینی کند و همچنین وابستگی متقابل در همسران بیماران مبتلا به مصرف مواد با مدت زمان مصرف مواد، رتبه تولد و تجربه وقایع فشارزا در ۶ ماه اخیر ارتباط معنی داری داشت. نتیجه گیری: وابستگی متقابل با سبک دلبستگی ارتباط معنی داری داشت و باید همراه با بیماران معتاد به همسران آنان و همسرانی که دلبستگی دوسویه اضطرابی دارند به منظور پیشگیری از وابستگی توجه بیشتری نمود.