بررسی تاثیر بازی بر مهارتهای روانی - حرکتی پسران کم توان ذهنی آموزش پذیر مراکز استثنایی شهرستان اردبیل

مشکلات رفتاری دانش آموزان استثنایی، آن ها را با دشواری های متعدد شخصیتی و عاطفی مواجه کرده که این امر سازگاری با محیط را برایشان دشوار می کند. تعاملی که بین کاهش مشکل رفتاری، رشد اجتماعی و رشد حرکتی برقرار است، منجر شده تا مهارت های روانی - حرکتی در روند کاهش مشکلات رفتاری، نقش مهمی ایفا کنند.هحال اگر این مهارت های روانی - حرکتی از طریق بازی به دانش آموزان ارایه شود، تاثیر آن بر کاهش مشکلات رفتاری افزایش خواهد یافت. لذا هدف از پژوهش پیش رو بررسی تاثیر بازی بر مهارت های روانی - حرکتی پسران کم توان ذهنی آموزش پذیر مراکز استثنایی شهرستان اردبیل بود. آزمودنیهای این پژوهش نیمه تجربی را دو گروه ۸ نفره از پسران کم توان ذهنی تشکیل دادند که به صورت نمونه در دسترس از مدارس استثنائی شهر اردبیل انتخاب شدند. دو گروه بمدت ۸ هفته ۳ جلسهای در تمرینات شرکت داشتند. روش پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار پژوهش آزمون حرکتی لینکلن اوزرتسکی بود. داده ها در سطح توصیفی با میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی با کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بازی درمانی بر بهبود مهارت های روانی- حرکتی موثر بوده است P< ۰/۰۰۱) و .( P< ۰/۰۵ بنابراین با توجه به به یافته های تحقیق می توان گفت که کودکان کم توان ذهنی در صورت برخورداری از فرصت های حرکتی کافی و روشهای تعلیمی و تربیتی مناسب، از امکانات بالقوه رضایتبخشی جهت پیشرفت در مهارتهای روانی- حرکتی برخوردار میباشند.