تاثیر رویکرد واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی بر افزایش سازگاری اجتماعی نوجوانان تیزهوش دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رویکرد واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی بر افزایش سازگاری اجتماعی نوجوانان تیزهوش دختر شهر تبریز انجام گرفت. طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه ی آماری، شامل کلیه دانش آموزان تیزهوش دختر دوره ی اول متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۱ -۱۴۰۲ بود. حجم نمونهی پژوهش شامل ۷۰ نفر ۳۵) نفر گروه آزمایش و ۳۵ نفر گروه گواه) بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. سپس تنها گروه آزمایش تحت مداخلهی واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی قرار گرفت. بعد از اتمام جلسات مداخله ای، از هردوگروهآزمایش وگواه پس آزمون به عمل آمد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش اموزان سینهاوسینگ (۱۹۹۳) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس تک متغیره) توسط نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۱ انجام شد. یافته های حاصل از این پژوهش نشان میدهد که رویکرد واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر افزایش سازگاری اجتماعی در نوجوانان تیزهوش دختر شهر تبریز تاثیر معناداری داشته است ( .(p<۰/۰۰۱ با توجه به نتایج حاصله، رویکرد واقعیت درمانی به شیوه گروهی برای افزایش سازگاری اجتماعی در نوجوانان تیزهوش دختر توصیه میشود.