اثربخشی بازی درمانی دلبستگی محور بر کاهش تضادورزی گستاخانه در کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی دلبستگی محور بر کاهش تضادورزی گستاخانه در کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پژوهش پیش آزمون -پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کودکان دبستانی شهر ملارد در محدوده سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند. ابتدا به روش نمونهگیری در دسترس از بین کسانی که نمره ۶۰ و بالاتر از آن در نقص توجه-بیش فعالی کسب کردند ۲۴ نفر در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند(۱۲ نفر آزمایش و ۱۲ نفر کنترل). گروه آزمایش تحت بازی درمانی دلبستگی محور قرار گرفت. در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس درجه بندی اسنپ چهار((SNAP-IV سوانسون و همکاران((۱۹۸۱ و مقیاس درجه بندی تضادورزی گستاخانه((ODDRS هومرسن و همکاران((۲۰۰۶ به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات بهدست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(تحلیل کوواریانس تک متغیره) انجام پذیرفت. نتایج بیانگر این بود که بازی درمانی دلبستگی محور توانسته است منجر به کاهش تضادورزی گستاخانه به طور معناداری در کودکان دبستانی با نقص توجه و بیش فعالی شود(.(P<۰/۰۵ میتوان نتیجه گیری کرد که بازی درمانی دلبستگی محور میتواند به عنوان مداخلهای موثر برای کاهش تضادورزی گستاخانه کودکان دبستانی با نقص توجه و بیش فعالی مورد استفاده قرار گیرند.