تاثیر بازی درمانی بر دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی /نقص توجه مدارس ابتدایی

یکی از ویژگی های مهم دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی این است که از توجه و تمرکز کافی برخوردار نیستند. فقدان توجه در موقعیتهای اجتماعی ، ممکن است به شکل تعویض مکرر موضوع صحبت ، گوش ندادن به دیگران، پیروی نکردن از قواعد یا جزییات بازی ها یا فعالیت ها جلوه گر شود .آنچه حائز اهمیت است این رفتارها بر عملکرد آنها تاثیر سوء میگذارد که در نتیجه باعث واکنش منفی اطرافیان، خانواده، کادر مدرسه می شود و در نهایت باعث کاهش اعتماد به نفس و احساس بی کفایتی در این کودکان میگرددوممکن است آنها از مدرسه و اجتماع متنفر گردند. دانش آموزان طبیعی به خاطر رفتارهای مناسب و موقعیت های تحصیلی و اجتماعی ، زمینه زیادی برای تشویق شدن دارا می باشند همین تشویق ها موجب پرورش اعتماد به نفس آنها می شود. اما دانش آموزان دارای بیش فعالی به دلیل پایین بودن سطح تفکر انتزاعی ، قادر به بیان احساسات و هیجانات خود نیستند، عدم مهارت دانش آموزان در بیان احساسات خود میتواند بهداشت روانی او را به خطر اندازد. از طرفی بازی ابزاری مناسب است که به کمک آن دانش آموز خود را بیان میکند و وسیله مناسب برای تخلیه هیجانی دانش آموزان است . در جریان بازی درمانی ، درمانگر با دانش آموز مشارکت فعال دارد نه به عنوان هم بازی دانش آموز بلکه به عنوان همراهی که بیشتر دنباله رو دانش آموز می باشد و از راهنمایی دانش آموز پرهیز می نماید. در چنین رابطه ای درمانگر در صورت موفقیت دانش آموز در انجام فعالیتهای تدریجی اش، او را تشویق ودر صورت ناکامی از سرزنش او خودداری میکند. از این رو روش غالب در این مقاله ، روش توصیفی و کتابخانه ای و با استفاده از ابزار فیش برداری اقدام به جمع آوری اطلاعات و داده های لازم شد.