تاثیر معماری ملی گرای پهلوی اول بر بناهای آموزشی ایران

معماری ایران در طول تاریخ همیشه دستخوش تحولات گوناگونی بوده است . اما اوج تسریع در این تحولات را میتوان از دوره قاجار و در ادامه آن در دوره پهلوی اول مشاهده کرد. در معماری پهلوی اول به دلیل روابط ایران با کشورهای غربی سبک های مختلفی وارد ایران شد اما آنچه معماری این دوره را از دورههای دیگر متمایز میکند توجه ویژه به معماری باستانی و ملی است . استفاده از عناصر معماری باستانی در بناهای این دوره در تهران و شهرهای مختلف به خوبی دیده میشود.هدف از این پژوهش بررسی تاثیر ملی گرایی بر معماری بناهای آموزشی ایران در دوره پهلوی اول است . در این پژوهش روش تحقیق به صورت کاربردی بوده و شیوه تحقیق تحلیلی توصیفی با روش گردآوری اسنادی و بررسی نمونه موردی است . در نتیجه این مقاله نشان داده خواهد شد که معماری مدارس ایران در دوره پهلوی اول ضمن داشتن ویژگی های ملی گرایی اعم از ستون و سرستونهای مرتفع همراه پلکانهای ورودی و ایوان بلند روی سکو و داشتن ابهت در بنا سبک معماری سنتی خود را حفظ کرده و نسبت به بناهای موجود در پایتخت دشتخوش تغییرات کمتری قرار گرفته اند که دلیل آن را میتوان در پایبندی معماران اصفهانی به شیوه و سبک معماری این شهر جستجو کرد.