پیش بینی بهزیستی روان شناختی سالمندان بر اساس حمایت اجتماعی با میانجیگری خود مراقبتی

هدف از این تحقیق پیش بینی بهزیستی روان شناختی سالمندان بر اساس حمایت اجتماعی با میانجیگری خود مراقبتی ا ست. علاوه بر این، مطالعه بر روی محدوده سنی سالمندان انجام شد. جامعه پژوهش حاضر، زنان سالمندان مورد پژوهش شهر همدان می باشند برای انجام این پژوهش، ۳۱۰ سالمند از جامعه ی پژوهش به روش نمونه گیری طبقه بندی نظامند انتخاب گردیدند. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. مدل پیشنهادی پژوهش حاضر متغیر وابسته (بهزیستی روانشناختی) به صورت متغیر درون زا تعریف و متغیر مستقل (حمایت اجتماعی) به عنوان متغیر برون زا با میانجیگری خود مراقبتی در نظر گرفته شده است. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف ، حمایت اجتماعی (مری پروسیدانو و کنیت هلر، ۱۹۸۳)، پرسشنامه خود مراقبتی دیابت توبرت وگلاسکو (۲۰۰۲)و پرسشنامه ۵ عاملی ویژگی های شخصیتی نئو است. نتایج نشان داد که مقدار اثر مستقیم حمایت اجتماعی بر بهزیستی روانشناختی سالمندان برابر با ۲۰/۰، مقدار اثر مستقیم خود مراقبتی بر بهزیستی روانشناختی سالمندان نیز برابر با ۱۴/۰، مقدار اثر غیرمستقیم حمایت اجتماعی بر بهزیستی روانشناختی از طریق ( مسیر) خودمراقبتی برابر با ۰۴۷۶/۰ و مقدار اثر کل بین این دو متغیر برابر با ۲۴۷۶/۰ حاصل شد و با توجه به آماره ی سوبل برابر با ۲۹۲/۲ و مقدار P-Value کمتر از ۰۵/۰ بوده، لذا حمایت اجتماعی با میانجیگری خودمراقبتی بر بهزیستی روانشناختی اثر مستقیم د اشت.