واکاوی و تبیین نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه فرهنگیان در زمینه ارزشیابی آموزشی»در راستای تحقق اهداف برنامه درسی ارزشیابی محور «

ارزشیابی از عناصر مهم یک برنامه درسی است. یکی از ویژگی های مهم ارزشیابی تعیین کیفیت است. به طور کلی کیفیت به صورت تناسب داشتن موضوع ارزشیابی با هدف های مورد نظر تعریف می شود و برای موسسات آموزش عالی، که هدف خود را عدالت و تعالی قرار داده اند، توجه به آن ضرورتی اجتناب ناپذیر است. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر واکاوی و تبیین نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه فرهنگیان در زمینه ارزشیابی آموزشی »در راستای تحقق اهداف برنامه درسی ارزشیابی محور« است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است و در انجام آن از دو روش کیفی و کمی استفاده شده است. جامعه آماری بخش کیفی تمامی صاحب نظران تعلیم و تربیت در سطح کشور بود که به روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۱۹ نفر از آنان انتخاب گردید. جامعهآماری قسمت کم۳ی شامل ۱۸۱ نفر از مدرسین موظف و اعضای هیات علمی دانشگاه فرهنگیان واقع در شش استان قطب چهار کشور بود که به روش نمونه گی۳ری تصادفی تعداد ۱۵۰ نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب گردید. داده های پژوهش از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته و پرسشنامهمحقق ساخته گردآوری شد. برای تعیین روایی مصاحبه و پرسشنامه ها از روایی محتوا، جهت بررسی روایی سازه از تحلیل عامل و برای برآورد پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرانباخ استفاده گردید. یافته های کیفی بر اساس مارپیچ تحلیل یافته های کیفی و یافته های کمی با آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شد. یافته ها نشان داد که نتایج حاصل از بخش کیفی با نتایج بخش کمی سازگار و همسو است. طبق نتایج پژوهش، مهمترین نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی در زمینه ارزشیابی عبارت است از: (۱ توانایی در انجام ارزشیابی کیفی، (۲ توانایی انجام ارزشیابی ترکیبی، (۳ توانایی ارزشیابی »مهارت محور« به جای ارزشیابی »حافظه محور.« بعلاوه یافته های پژوهش در بخش کمی نشان داد که میزان نیاز اعضای هیات علمی دانشگاه فرهنگیان به آموزش در زمینه ارزشیابی بیشتر از سطح متوسط بوده است. لذا پیشنهاد می شود که دانشگاه فرهنگیان. نیازهای آموزشی شناسایی شده را مبنای دوره های آموزشی اعضای هیات علمی قرار دهد و با اصلاح و بازنگری این کارگاه ها، کارآمدی آموزشی خود را ارتقاء بخشد.