مقایسه اضطراب، احساس تنهایی و کیفیت زندگی در زنان مجرد با فرزندخوانده و بدون فرزندخوانده

سابقه و هدف : امروزه جامعه پزشکی ایران، شاهد آسیب های روانشناختی و جسمی بسیاری در دو جمعیت مهم زنان و دختران مجرد و کودکان بی سرپرست و بدسرپرست کشور میباشد؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اضطراب، احساس تنهایی و کیفیت زندگی زنان مجرد با فرزندخوانده و بدون فرزندخوانده بود.مواد و روشها : در مطالعه توصیفی، علی-مقایسه ای حاضر،تعداد ۱۴۰ نفر ۷۰) نفر زن مجرد با فرزندخواندهو۷۰ نفر زن مجرد بدون فرزندخوانده ) که به اداره بهزیستی استان تهران مراجعه کردند و دارای معیارهای ورود بودند، با روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه های احساس تنهایی (دی توماسو، برانن و بست، (۲۰۰۴ و پرسشنامه کیفیت زندگی(۱۹۹۲) SF-۳۶وپرسشنامه اضطراب کتل (۱۹۵۷) بود. دادهها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و آزمونهای مفروضه های آماریوتحلیل واریانس چندمتغیره آنالیز شدند.یافتهها : به ترتیب بین دو گروه و مولفه های آنها در اضطراب F=۲۴/۲۸۳)، P=۰/۰۰۰ و ( =۰/۱۵۰ و کیفیت زندگی F=۹۳/۰۸۹)، P=۰/۰۰۰ و ( =۰/۴۰۳ و احساس تنهایی F=۱۱۸/۶۳۰)، P=۰/۰۰۰ و ( =۰/۴۶۲ از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد ( . ( p<۰/۰۵ میانگین اضطراب پنهان و آشکار در زنان مجرد دارای فرزندخوانده کمتر، میانگین احساس تنهایی رمانتیک، خانوادگی واجتماعی در زنان مجرد با فرزندخوانده بطور معناداری بیشتر و در متغیر کیفیت زندگی میانگین مولفه سلامت عمومی در زنان مجرد دارای فرزندخوانده کمتر بود.نتیجه گیری : بنابراین لزوم اجرای برنامه فرزندپذیری برای زنان مجرد واجد شرایط و نیاز به مداخلات لازم جهت پیشگیری و درمان اضطراب و بالا بردن کیفیت زندگی زنان مجرد بدون فرزند خوانده و مداخله جهت رفع مشکلات ناشی از سلامت عمومی و احساس تنهایی در زنان مجرد با فرزندخوانده میباشد.