رابطه خودکارآمدی والدگری با سلامت روانی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان میاندورود

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی والدگری بر سلامت روانی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان میاندورود بوده است، ازلحاظ موقعیت، میدانی با هدف کاربردی می باشد، واز نوع توصیفی- همبستگی. جامعه آماری، تمامی دانش آموزان(دختر) دوره ابتدایی(پایه های چهارم، پنجم، ششم) شهرستان میاندورود که در سال تحصیلی -۰۳ ۰۲ ، حدود ۲۱۰ نفر می باشند. برای انتخاب حجم نمونه از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی به تفکیک پایه های تحصیلی استفاده شده است،از طریق فرمول کوکران تعداد نمونه ها ۱۳۵ نفر تعیین شده است. روش های کتابخانه ای و میدانی روش های گردآوری اطلاعات در این پژوهش بوده است. در روش میدانی ابزار مورد استفاده پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدی والدگری دومکا((۱۹۹۶ و سلامت روانی گلدبرگ هیلز (۱۹۷۹ ) GHQ بوده است که روایی صوری و محتوایی مورد تاثید اساتید تعلیم و تربیت قرار گرفت همچنین پایای آن ۰/۸۳ محاسبه شد. جهت تجزیه تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است، با توجه به آزمون نرمال بودن داده ها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون / اسپیرمن و آزمون رگرسیون گام به گام با کمک نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد، بین خودکارآمدی والدگری با پذیرش از خود در دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان میاندورود رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین، بین خودکارآمدی والدگری با ارتباط اجتماعی مثبت در دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان میاندورود رابطه مثبت و معناداری دارد. بین خودکارآمدی والدگری با رشد شخصی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان میاندورود رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و تنها بین خودکارآمدی والدگری رابطه مثبت و معناداری با تسلط بر محیط در دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان میاندورود ندارد. بنابراین نتایج نشان دهنده این بود که فرضیه اصلی تایید شده است و بین خودکارآمدی والدگری با سلامت روانی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان میاندورود رابطه وجود دارد