رابطه سازگاری اجتماعی و خودنظم بخشی با شادکامی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سازگاری اجتماعی و خود نظم بخشی با شادکامی در دانش آموزان انجام شد. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی -همبستگی است . جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل می دهد. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل ۶۰ نفر ازدانش آموزان مقطع ابتدایی مدرسه شهدای غزه ۲ شهرستان گمیشان می باشد که به شیوه نمونه در دسترس انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات در پژوهش حاضر پرسشنامه است و از پرسشنامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه راهبرد های یادگیری خودتنظیمی پیتریچ و دیگورت و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل استفاده شده است . جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات در تحقیق حاضر از نرم افزار spss استفاده شده است . جهت بررسی فرضیه ها، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است . نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد، بین سازگاری اجتماعی و خود نظم بخشی با میزان شادکامی در دانش آموزان رابطه وجود دارد. سازگاری اجتماعی و خود نظم بخشی قادر به پیش بینی میزان شادکامی در دانش آموزان می باشد.