بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت گرا بر بهبود انسجام زنان دارای تعارض شهر اصفهان

مقدمه :مهارتهای زندگی عبارتند از توانایی هایی که با تمرین مداوم پرورش می یابند و فرد را برایمواجه شدن با مسایل روزانه زندگی ، افزایش توانایی های روانی ، اجتماعی و بهداشتی آماده می کنند.روش کار:این پژوهش با هدف بررسی میزان اثر بخشی آموزشی مهارت زندگی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت گرا بر بهبود انسجام زنان دارای تعارض شهر اصفهان انجام شده است . جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای تعارض مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ بودند که به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و از طریق گمارش تصادفی در ۲ گروه آزمایش (۱۵ زوج) و کنترل (۱۵ زوج ) جایگزین شدند. در این پژوهش از مقیاس ارزیابی انسجام و همبستگی خانواده اولسون و همکاران(۱۹۸۵) استفاده شد.یافته ها: در این پژوهش از مقیاس ارزیابی انسجام و همبستگی خانواده اولسون و همکاران) ۱۹۸۵ )استفاده شد. گروه آزمایش طی ۸ جلسه تحت آموزش مهارت های زندگی بر اساس روان شناسی مثبتگرا قرار گرفتند و در این مدت، گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. از تحلیل کوواریانس بهمنظور تحلیل داده ها استفاده شد.نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که مداخله آموزش مهارت های زندگی بر اساس رویکردروانشناسی مثبت گرا منجر به افزایش انسجام )نمره کلی پرسشنامه( زنان در مرحله پس آزمون ) ۰۱ / ۰P≤ ، ۱۶۶.۶۵ ( = ۲۷ / ۱ ) F ( شده است. همچنین یافته ها حاکی از آن بود که مداخله آموزش مهارتهای زندگی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت گرا باعث افزایش انسجام زنان ) ۰۱ / ۰ P≤ ، ۱۲۰.۱۲ =( ۲۷ / ۱ ) F(شده است. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که مهارت های زندگی بر اساسرویکرد روانشناسی مثبت گرا می تواند انسجام خانواده را در زنان دارای تعارض زناشویی افزایش دهد.