بررسی و آسیب شناسی فضای مجازی بر روابط بین پدر و مادر با دانش آموزان درشرایط پساکرونا و راهکارهای رفع آن

فضای مجازی نسل نوینی از فضای روابط اجتماعی است که در کنار مزایای بی شمارش، معایب زیادی هم دارد. در این شرایط مراقبت از کودکان مسئله ای حائز اهمیت است . کودکان و نوجوانان زمان زیادی را در این فضا می گذرانند، ازاین روی عدم آشنایی خانواده ها با این فضا، می تواند آسیب های جبران ناپذیری را به بار آوردعملا. با آنکه در آموزش و پرورش دفتری برای مشاوره و آسیب های اجتماعی وجود دارد، خروجی آن مشخص نیست . مشاوران مدارس خود گلایه دارند از بلاتکلیفی هایشان، عدم دسترسی هایشان به دانش آموزان و هشدار می دهند برای شدت گرفتن مشکلات روحی و آسیب های دوران کودکی و نوجوانی . کرونا، زنگ هشدار افزایش اختلالات روانی و بیماری های روحی به ویژه افسردگی را در میان دانش آموزان به صدا درآورده است ؛ صدایی که متاسفانه در حاشیه قرار دارد و به ندرت در ردیف مسائل مهم جامعه شنیده می شود و یا اگر هم شنیده می شود بسیار ناچیز و در حد رفع مسئولیت می باشد. هدف از این تحقیق بررسی و آسیب شناسی فضای مجازی بر روابط بین پدر و مادر با دانش آموزان در شرایط پساکرونا می باشد. در این تحقیق از روش کتابخانه ای در خصوص مستندات موجود، برای جمع آوری اطلاعات و بررسی موضوع تحقیق استفاده شده است . قلمرو زمانی این تحقیق در سال ۱۴۰۲ می باشد. تحقیق حاضر از حیث زمان، مقطعی و از لحاظ ماهیت تحقیقی کاربردی است . یافته ها حاکی از آن است که ، استفاده افراطی از دنیای مجازی ، دشمن روابط عاطفی و احساسی میان اعضای خانواده خصوصا والدین و فرزندان است . این کار باعث سرخوردگی ، افسردگی و عدم اعتماد به نفس در کودک می شود. تداوم این کار باعث می شود که بچه ها دیگر با والدین خود ارتباط عاطفی برقرار نکنند و برای دیده شدن به فضای مجازی پناه برده و به غریبه ها اعتماد کنند و در بزرگسالی هم همین رویه را ادامه دهند.