نظارت مالی دولت در سازمانهای دولتی ونقش آن در بهبود مدیریت سازمان

در سنجش عملکرد دو رویکرد عمده وجود دارد: عینی و ذهنی و هر دو رویکرد دارای محاسن و معایب خاص خود هستند مقیاس های عینی بیشتر واقعیهستند، اما ا ز نظر قلمرو پوششی محدود به دادههای مالی هستند و دیگر ابعاد سازمانی را تبیین نمی کنند. از طرف دیگر، مقیاس های ذهنی کمتر واقعگرا هستند، اما توصیفی غنی از اثربخشی سازمان ارائه میکنند. این مقیاس ها اجازه میدهند دامنه وسیعی از سازمانها در صنایع مختلف مورد مقایسه قرار گیرند؛ بنابراین، قابلیت تعمیم یافته ها بر مبنای مقیاس های ذهنی بیشتر است. همچنین مقیاس های ذهنی عناصر تحلیل مبتنی بر ادراک را نیز پوشش میدهند که در پژوهش های علوم اجتماعی جایگاه ویژهای پیداکرده است. این پرسش که کدامیک از این رویکردها باید در سنجش عملکرد مدنظر قرار گیرد به جهت گیری سازمانی و نوع نگرش مدیران بستگی دارد. در بیشتر کشورهای صنعتی، برنامه ریزی و نظارت به عنوان دو وظیفه مهم مدیریت مورد توجه مدیران بخش دولتی قرار گرفت، لذا نه تنها تهیه و تنظیم بودجه و اجرای آن بسیار مهم قلمداد می گردد بلکه اصل نظارت براجرای بودجه نیز بسیار اهمیت دارد. وجود سیستم مالی و حسابداری مناسب، نظارت مالی دقیق و تهیه گزارش های صحیح،زمینه تصمیم گیری دقیق تر از سوی برنامه ریزان و مدیران را فراهم می کند.