چندصدایی ، ویژگی سبکی غزلهای »اولاد«

شروع مبحث چندصدایی با رویکرد امروزین آن، با میخاییل باختین رقم خورد. او این اصطلاح را از حوزه موسیقی وام گرفت و در مطالعات ادبی خود و تحلیل رمانهای داستایوفسکی به آن اهمیت داد و بر آن تاکید ورزید. بحث او گسترش یافت و منتقدان فراوانی تا به امروز در حوزه نقد ادبی و هنری ، چندصدایی و گفتگومندی را از زوایای گوناگون مطرح و تحلیل کردند. همراه باتحولات اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی بعد از مشروطه در ایران و انقلاب ادبی نیما، حضور و اجرای چندصدایی در شعر شاعران معاصر و جریانهای شعر امروز بنا به ضرورتهای تاریخی ، اجتماعی ، فرهنگی و بر اساس کارکردهای زیباشناختی و ادبی آن، محسوستر و جدی تر خود را نشان داد. در این مقاله بر می نمایانیم که غزلهای غلامحسن اولاد، غزلسرای معاصر، همواره از صداهای گوناگون در متن و زبان خود برخوردار بوده است و شاعر با بهرهوری از امکانات و ظرفیت های غزل و با تکیه به دانش و شگردهای خلاقانه خود، حضور چندصدایی را به یکی از ویژگی های برجسته سبکی شعرش بدل کرده است . چگونگی اجرای چندصدایی در غزل شاعر، با تقسیم بندی و تحلیل محورهای آن و ارائه نمونه ها بررسی شده است .