سبک شناسی انتقادی ابومسلم نامه براساس روش سیمپسون و جفریز«(مطالعه موردی وجهیت )

ابومسلم نامه قصه ای است که در طول تاریخ محبوبیت بسیاری نزد عامه داشته و راویان متعدد تحریرهای مختلفی از آن شکل داده اند. در نسخه های خطی ابومسلم نامه به نام راویانی چون ابوطاهرطرسوسی ، ابوبکر رازی و هشام سرخسی اشاره شده است . پژوهش حاضر براساس ابومسلم نامه منسوب به ابوطاهر طر سوسی به تصحیح حسین اسماعیلی است . مصحح زمان شکل گیری این تحریر را نیمه دوم قرن پنجم هجری تخمین زدهاست . در متن حاضر ابومسلم به همراه گروهی از دوستداران آلرسول، که عمدتا پیشه ور هستند، به خونخواهی شهیدان کربلا علیه خلافت اموی قیام می کنند. هدف آن است که بدانیم ورای ظاهر داستان، گوینده چه نگرشی به نهادهای سیاسی -عقیدتی حاکم در ع صر خود دارد و چگونه با ابزارهای زبانی آن را ن شان می دهد. همچنین سبک این روایت چی ست و چه باوری را به نمایش می گذارد. به این منظور، براساس روش سیمپسون و جفریز در مطالعه وجهیت متن را سبک شناسی انتقادی کردیم . نتایج نشان می دهد که این روایت از نوع ب، روایتگر و خنثی است . ازطرفی ، گوینده از قیدها و صفت های ارزشگذار در جهت تایید و مشروعیت بخشی به نهادهای خلافت عباسی و فتوت بیشترین بهره را می گیرد؛ و ازطرفدیگر، با استفاده از وجهیت معرفتی ، تمنایی و نیز این سبک خاص از روایت باور به وجود قدرتی برتر را، به صورت خدا یا راوی دانای کل ، نشان می دهد.