منابع آب کارستی در نواحی مرزی ایران

منابع آب کارستی، جزء ذخایر آب زیرزمینی است که به شکل طبیعی، عمدتا به صورت چشمه از زمین خارج می شود. دراصطلاح فنی به پدیده خوردگی و انحلال توده سنگ های کربناته (عمدتا آهک و دولومیت)، کارست گفته می شود. این پدیده در سایر سنگ های انحلال پذیر مانند سنگهای سولفاته و کلروره نیز رخ می دهد. پدیده فوق در سنگ های آواری نیز، دیده می شود. همچنین ماسه سنگ ها و کنگلومراهای دارای رسوبات کربناته و یا سولفاته نیز تحت تاثیر انحلال، کارستی خواهند شد.عمده مناطق مرزی کشور دارای ذخایر غنی آب کارستی می باشند . منابع فراوانی از آب های زیرزمینی به صورت آبخوان های کارستی در زون های زاگرس، البرز، ایران مرکزی، مکران و کپه داغ وجود دارد. سنگ های کربناته همچنین میزبان نیمی ازمنابع هیدروکربور جهان هستند. ظرفیت بهره برداری اصولی و مبتنی بر پارامترهای هیدروژئولوژی-زیست محیطی این منابع آبی مرزی، به علت حساسیت های استراتژیک نواحی مرزی، تاکنون فراهم نشده است. این جستار می کوشد تا بر مبنای شواهد زمین شناسی نواحی مرزی ایران به ظرفیت ذخایر آب های کارستی این مناطق بپردازد.