آموزش و پرورش از دیدگاه علامه محمد تقی جعفری

با مروری ساده در جوامع انسانی به ویژه جهان اسلام میتوان دریافت که انسان همواره در جهت رشد و تقویت آموزش وتربیت افراد جامعه خود پرداخته و تلاش کرده است تا بتواند در پرتو آن تلاش ها، آسایش جسمی و آرامش روانی جامعهخود را تامین نماید هدف این ژوهش این است که تعلیم وتربیت را از دیدگاه علامه محمد تقی جعفری بررسی کند اینتحقیق به روش تحلیلی – استنباطی با استفاده از منابع کتابخانهای انجام گرفته است که در آن با جستجو در منابعاسلامی، منابع تعلیم و تربیت، کتب مرجع و تمامی آثار موجود علامه جعفری به بررسی موضوع تحقیق مبادرت گردیدهاست.دیدگاه علامه جعفری در مورد تعلیم و تربیت این است که علم و دین در آموزش باهم منافاتی ندارند وباید بر هردوجنبه توجه لازم شود و نظام آموزشی را زمینه ساز ورود متربی به حیات معقول می داند علامه جعفری با پی بردن به اهمیتهر دو عرصه، آنها را به عنوان دو رویه اساسی در نیل به هدف اصلی جامعه ارزیابی می کند. از نظر ایشان، هیچ یک از ایندو عرصه ماهیتا بر دیگری ارجحیت ندارد و با شرط دمیدن روح عقلانیت و هدفمندی در آنها، می توان موجبات حیاتمعقول را فراهم آورد.