نقش انگیزش و تعاملات اجتماعی در افزایش کیفیت محیطی

در طول تاریخ فضای معماری به تدریج با نزول کیفیت محیط کالبدی روبرو بوده است و به جای صحنه های گفتگو تبدیل به فضایی برای خیره شدن و مخصوص حرکت سواره شده است. حضور پررنگ انسان ها در مکان، کیفیتی است که رسیدن به آن بسیار مشکل است، اما بدست آوردن چنین مکانی یک ویژگی بدون خطاست. پژوهش حاضر به دنبال تحلیل نقش کیفیت محیطی و الگوی رفتاری بر تعامل پذیری مخاطبان فضای معماری است. روش این پژوهش از نوع کاربردی و ا بزار گردآوری اطلاعات در این روش از نوع اسناد و مدارک کتابخانه ای می باشد. طبق مطالعات صورت گرفته در پژوهش حاضر، انگیزش و تعامل اجتماعی انطباق پذیری های طبیعی مطلوب، امکان بقای بهتر بعضی از موجودات را نسبت به موجودات دیگر فراهم می آورد.