بادگیر، میراث کهن، ساختارنوین

با گذشت بیش از 2 قرن از انقلاب صنعتی و استخراج عجولانه و استفاده بیش از حد از انرژیهای تجدیدناپذیر، همواره وابستگی به این انرژیها برای تعدیل و ایجاد شرایط محیطی مناسب به دلیل رشدجمعیت روبه فزونی بوده است. علیرغم نقش و جایگاه گسترده این انرژیهای خدادادی در پیشرفت بشرامروز، اثرات مخرب استفاده از این سوختها بر محیط زندگی، موضوع تامل و بازگشت به روشهایسنتی مهار محیط زیست را جانی دوباره بخشیده است. از این رو از نیمه دوم قرن گذشته و بلاخص ازدههی 07 میلادی اقلیم و محیط زیست از موضوعات مطروح در مجامع علمی سایر نقاط دنیا بوده است. این در حالی است که با ورود معماری مدرن به ایران، تمامی آوردههای معماری سنتی ، یعنی تمامی آنچه که محیط زندگی ما را در کنار باد، آفتاب و باران، به محیط مناسب برای زندگی مبدل کرده بود رو به فراموشی نهاد. بی هیچ شک باید گفت که سبک زندگی و ملزومات معماری در سکونتگاههای انسانی تغییر یافتهاند و باید راهکارهای سنتی نیز به تناسب با این تغییرات دگرگون شوند. این پژوهش به بازشناسی یکی از عناصر تاثیرگذار در تهویه طبیعی، یعنی بادگیرهای مناطق گرمسیر و چگونگی دگرگونی در شکل، و کاربست آن در بناهای امروزین خواهد پرداخت