افزایش کارایی مدیریت کیفیت سرویس (QoS) در معماری سرویس گرا

نسلهای آینده سیستم های نرم افزاری بصورت توزیع شده و سرویس گرا خواهد بود. سرویس گرایی (SOA) روشی برای پیاده سازی، استقرار و مدیریت سیستم های اطلاعاتی است. چنین سیستم هایی از تعداد زیادی اجزای قابل جایگزینی تشکیل می شوند که باید در زمان اجرا قابلیت کشف شدن داشته باشند. این اجزا سرویس نامیده می شوند. کیفیت سرویس یکی از جنبه های مهم در سیستم های سرویس گرا است که در آن فراهم کننده های سرویس SP مجموعه ای از سرویس های مرتبط را به مشتریان ارائه می دهند و جزئی بنام کارگزار کیفیت سرویس QB واسطه گر انتقال سرویس بین SP ها و مشتریها است. بسیاری از SP ها سرویس های مشابهی را با عاملهای عمومی ارائه می دهند در حالی که در کیفیت سرویس و هزینه متفاوت عمل می کنند. در این تحقیق به مطالعه و بررسی سیستم های سرویس گرا پرداخته شده است. فازهای اصلی چرخه حیات چنین سیستم هایی که عبارتند از : شناسایی کاندیدای سرویس ، طراحی واسط سرویس و پیاده سازی و استقرار سرویس شرح داده شده اند. سپس به مساله کیفیت سرویس برای کارایی ( یعنی زمان پاسخ و توان عملیاتی) پرداخته شده است و معماری کلی QB و تعدادی از پروتکل های مهم آن در انتقال کیفیت سرویس شرح داده شده اند.