محدودیت های توسعه فیزیکی و ساماندهی کاربری اراضی شهری (نمونه موردی: شهرمهاباد)

در چند دهه ی گذشته به دلیل رشد سریع جمعیت و روند افزای م هاجرت های روستا- شهری، توجه به شهرها و توسعه فیزیکی آنها به عنوان یک امر اساسی در بسیاری از برنامه های توسعه ای در تمامی سطوح ملی، منطقه ای و محلی مورد توجه قرار گرفته است، زیرا که عدم برنامه ریزی مناسب و با قاعده، شهرها را با مشکلات فراوانی از قبیل رشد پراکنده و ناهمگون، حاشیه نشینی، مشکلات زیست محیطی و ... مواجه ساخته است. در این پژوهش به محدودیت های توسعه فیزیکی و ساماندهی کاربری اراضی شهری (نمونه موردی: شهرمهاباد) و ارائه ی راه حلهای مناسب جهت توسعه بهینه او مطلوب آنها پرداخته شده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری دادهها اسنادی- پیمایشی می باشد. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که شهر مهاباد به لحاظ موقعیت قرارگیری، جهت توسعه با محدودیت زیادی مواجه است که این امر از سه جهت جغرافیایی، غرب، جنوب و شرق می باشد و تنها از جهت شمال با عدم محدودیت روبه رو نیست، که البته در این جهت نیز توسعه فیزیکی باید روی زمین های درجه یک کشاورزی و باغداری صورت پذیرد. همچنین بیشترین موانع و چالش های پیش روی توسعه فیزیکی شهر، شامل موانع طبیعی (کوه ها و رودخانه ها) و انسان ساخت (سیستم تصفیه فاضلاب شهری)، می باشد که لزوم ساماندهی کاربری های درون شهری را به امری اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است.