تحلیلی بر وضعیت توسعه یافتگی کالبدی مناطق سه گانه شهر شوشتر با استفاده از مدل ترکیبی TOPSIS-AHP

یکی از جالشهای فراوری برنامه ریزی مدیریت مطلوب شهری در راستای شهر پایدار عدم تعادل و توازن در میازن توسعه پایدار مناطق استقرار یافته در شهر است. هدف از مقاله حضر سنجش و تحلیل میزان توسعه پایدار شهری در شاخص های توسعه کالبدی مناطق 3 گانه شهر شوشتر به منظور تبیین سطوح متفاوت توسعه یافتگی البدی است. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی با استفاده از مدل ترکیبی Topsisi-AHP می باشد. اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای بدست آمده است، معیارهای مورد استفاده در سطح بندی گزینه ها با استفاده از روش آنتروپی شانون و روش مقایسات زوجی (AHP) وزن دهی شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که بین مناطق شهر شوشتر به لحاظ بهره مندی از شاخص های توسعه کالبدی تفاوت چشم گیری وجوددارد. بطوریکه منطقه 1 و 3 با اختلاف زیادی نسبت به منطقه 2 از لحاظ شاخص های توسعه کالبدی بر اساس مدل تاپسیس در سطح پائینی قرار گرفته اند. بیشترین شکاف مربوط به شاخص فرهنگی و شاخص تجاری بین مناطق 2 و 3 نسبت به منطقه 1 می باشد.