بررسی ساختمان های سنتی در سکونت گاه های بومی و توسعه شهری پایدار در ایران

ایجاد سرپناه و مسکن ایده ال و ارزان و مقاوم در کنار ایجاد اشتغال با رعایت جنبه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی یکی از مهمترین نیازها جهت نیل به توسعه پایدار یک شهر ایده آل می باشد توسعه پایدار یعنی عمران و آباداانی همه جانبه که بر اساس مطالعات دقیق از ساختارهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی یک جامعه ارزیابی و طراحی میگردد. ویژگی های خاص سکونتگاه های بومی در ا یران از جمله هزینه ناسب و رعایت مسائل زیست محیطی و در صورت تولید صنعتی و انبوه ایجاد اشتغال در کنار حرکت کشورهای پیشرفته به سمت ساخت خانه های چوبی و ارزان و مقاوم ضرورت تحقیق در امر فوق را در کشور اجتناب ناپذیر می سازد و از آنجا که کشور ما روی خط زلزله قرار دارد از مهمترین ویزگی این سکونتگاه ها ایمن سازی و ارائه طراحی نوین که علاوه بر خصوصیات فوق دارای مقاومت مناسب در برابر زلزله نیز باشد. در این مقاله ضمن تحقیق و بررسی بر روی تعدادی از واحد مسکونی بومی در مناطق اقلیمی کوهستانی ایران این سکونتگاه ها از لحاظ جنس مصالح به کار رفته و مزایا و م عایب آن مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه مقاله طرح و الگوی مسکونی جدید و مناسبی ارائه شده که ضمن استفاده از مصالح سنتی مناسب و ارزان و بومی ویژگی و مناسب این سازه در برابر زلزله و همنین بحث ا یجاد اشتغال در محل زندگی که بسیار با اهمیت بوده است.