ارتقای کیفیت فضایی محیط شهری بر اساس مبانی و مفهوم پیاده راه سازی (مطالعه موردی: بلوار شهید چمران، اهواز)

یکی از نقایص عمده شهرسازی معاصر جهان، سرسپردگی بیش از حد آن به نیازهای حرکت سواره و غفلت از حفظ ساماندهی فضای پیاده و حرکت پیاده است، این امر یکی از عوامل عمده کاهش کیفیت محیط شهری و افول اجتماعی، فرهنگی، بصری در فضای شهری محسوب می شود و موجب مشکلات شهری مانند: آلودگی شهری، نا امنی راه ها، افت کیفیت فضاهای شهری و مشکلات خرید را در جهان به وجود آورده است. از انجایی که پیاده روی دارای اهمیت اساسی در ادراک هویت فضایی، احساس تعلق به محیط و دریافت کیفیت محیطی است. می تواند در برابر اوضاع نابسامان محیط شهری، به «جنبش پیاده گستری» اشاره نمود. کلانشهر شیراز نیز از این قاعده مستثنی نبوده و غلبه فضاهای سواره بر مسیرهای پیاده، عرصه را بر حضور شهروندان در فضاهی شهری تنگ نموده است. مطالعه حاضر (بلوار شهید چمران)، به منظور معرفی یک پیاده راه مناسب، بررسی و ایجاد شرایطی جهت ارتقاء کمی و کیفی محیط شهری، افزایش ارتباطات و تعاملات اجتماعی افراد با یکدیگر در محیطی امن و سالم، رفع آلودگی های زیست محیطی و مهم تر از همه احترام به هویت عابر پیاده با در قالب بستر کالبدی شهر مطرح شده است. این جنبش نه تنها سیمای کالبدی مرکز شهری را عوض کرده، بلکه تغییرات نوینی را در ارتقای کیفیت زندگی شهری و رفتار اجتماعی مردم به وجود آورده است. روش تحقی قتوصیفی، تحلیلی و تفسیری می باشد و به صورت میدانی و کتابخانه ای است.