سکونت پایدار مبتنی بر فرهنگ ایرانی بررسی ملاکهای برتری فضاهای داخلی خانه های مسکونی از منظر ساکنین خانه های معاصر ایران - نمونه موردی: خانه های معاصر اصفهان

خانه به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی که مسئولیت امنیت و آسایش ساکنانش را به عهده دارد در ارتباطی تنگاتنگ با فرهنگ جامعه متعلق به آن بوده است. ساختمانها وسیله تنظیم رفتارند و عدم توجه کافی، مطالعه و بررسی عوامل تاثیرگذار بر طراحی آنهابخصوص طراحی واحدهای مسکونی عواقب جبران ناپذیری را در تمامی عرصههای خصوصی تا عمومی در کل جامعه به دنبال خواهد داشت. از اینرو این پژوهش به دنبال شناخت معیارهای طراحی مسکن با توجه به تاثیر فرهنگ در ایجاد الگوهای سکونتی بوده است که در این راه پس از شناخت مفهوم سکونت و فرهنگ به بررسی تاثیرات عواملاجتماعی فرهنگی بر شکل خانه میپردازد. در ادامه تحولات خانواده - از گذشته تا امروز به عنوان یکی از عوامل موثر در شکلگیری خانه بررسی میشود تا با این پیش زمینه و مروری بر روند پیدایشمعماری مسکونی معاصر ایران به رویکرد اصلی پژوهش پرداخته شود. جهت دستیابی به مسکن پایدار ایرانی، گام اول شناخت وضع موجود و نیازهای ساکنین خانه های معاصر با توجه به فرهنگ و شیوه زندگیایرانیان است. از این رو نگارنده به عنوان پژوهشگر و نیز مشاهدهگر با رویکرد مردمنگارانه و تحلیل معمارانه بر پایه نوع روش تحقیق ترکیبی که پژوهش معماری، انسانشناسی و فرهنگشناسی رادر برمیگیرد به بررسی ملاکهای برتری مسکن از منظر ساکنین خانه- های معاصر اصفهان به عنوان نمونه موردی میپردازد تا با توصیف و تحلیل جزءفضاهای خانه های معاصر بیش از پیش به تاثیر متقابلفرهنگ، سبک زندگی و شکل فضاهای داخلی خانه های معاصر بپردازد. در پایان بیان این نکته حائز اهمیت است که اگر خواهان تغییر مؤثر و سازنده در شیوه طراحی و ساختوسازهای مسکونی معاصر هستیم، بازنگری رابطه متقابل سازمان فضایی و شیوه زندگی امری گریزناپذیر است.