بررسی نقش مدیریت، معماری و شهرسازی در توسعه پایدار گردشگری

صنعت گردشگری برای ایجاد تعادل بین توسعه پایدار و ارتقاء سطح کیفی زندگی جوامع، بسیار بااهمیت است و به طور موثری می تواند مشکلات جوامع را مهار کند. تحقیق حاضر با هدف شناسایی رابطه مدیریت گردشگری با ویژگی های شهرسازی و معماری و بازشناسی امکانات و موانع توسعه گردشگری در این حوزه انجام شده است. اهمیت این تحقیق در بازسازی مجدد مناسبات میان محیط انسان ساخت و محیط طبیعی و ارائه رویکردهای جدید برای حفاظت از عناصر مدیریت هدفمند، معماری، شهرسازی و گردشگری می باشد. ضرورت پژوهش حاضر از آن روست که با توجه به توان های تاریخی، فرهنگی و طبیعی موجود در کشور، چنانچه مدیریتی پویا در زمینه برنامه ریزی گردشگری اعمال نشود، آثار منفی اقتصادی، اجتماعی فرهنگی فراوانی برای ساکنان به همراه خواهد داشت. این تحقیق در پی شناسایی رابطه هدفمند کردن مدیریت گردشگری با ویژگی های شهرسازی و معماری آن در صنعت گردشگری است و بازشناسی امکانات و موانع توسعه گردشگری در این حوزه را مورد بررسی قرار می دهد و بر توسعه پایدار گردشگری تاکید دارد. در این مقاله از نقطه نظر متدولوژی، از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده و با بررسی نقاط قوت مدیریت گردشگری و ارتباط بنیادین بین این عوامل، به تحلیل نقش معماری و شهرسازی در گردشگری پرداخته شده است. مطالعه حاضر تلاش دارد به بررسی برخی مسائل مدیریتی مرتبط با نظام برنامه ریزی و توسعه کشور پرداخته و در انتها پیشنهادهایی را به منظور توسعه گردشگری و نقش معماری و شهرسازی در آن ارائه نماید. نتایج حاکی از آن است که مدیریت گردشگری و معماری نقش اساسی در بین جاذبه های گردشگری بازی می کنند و مدیریت محلی به عنوان نهاد سیاست گذار و مجری برنامه ها، نقش مهمی در کاهش نابرابری های اقتصادی و اجتماعی و ارتقاء وضعیت توسعه دارد.