بررسی هنر گره چینی خانه های قدیمی شهرستان آمل (مطالعه موردی: نه خانه و ویلای شهر آمل، آب اسک و نوا)

هنر سنتی و بومی ایران از غنای فرهنگی، علمی و معرفتی بالایی برخوردار است که متناسب با روحیه و نیاز افراد همین مرز و بوم شکل گرفتهاست. بیم هری و عدم توجه انسان عصر مدرن نسبت به فرهنگ و هویت خود که اندکی از درونگرایی و تأمل در خویش فاصله گرفته،شگفت آور و بعید نیست. گره چینی و به طور اخص ارسی، یکی از هنرهای سنتی است که در معرض این بی مهری قرار گرفته است.این پژوهش می کوشد تا طرحها و روشهای ساخت آثار گرهچینی به کار رفته در شش خانه مسکونی قدیمی در شهر آمل و سه ویلای ییلاقیآباسک و نوا را در قالب پنجره های ارسی، نورگیر و شباک و پنجره های مشبک مورد بررسی قرار دهد.آن چه در این پژوهش مشهود است، تأثیر موقعیت اجتماعی و اقتصادی مالک و نیز توجه به زیبایی بنا و مهمتر از آن توجه به شرایط محیطی واقتضائات بومی در گزینش نقوش و نحوه اجرا و قالب کاربردی آن است. برای مثال استفاده از بازشوهای متعدد برای ایجاد کوران در فضایداخلی بنا، زمینه مناسبی را برای هنرنمایی هنرمند گره چین فراهم آورده است و با توجه به موقعیت مکانی بنا در مرکز محله، هنرمند هم به بهترینشکل از تمام فضاهای قابل استفاده در جهت زیباسازی بنا بهره جسته است.