استفاده از روشهای شبکه عصبی و الگوریتم ژنتیک برای کاهش تنش های پسماند ناشی از جوشکاری قوسی زیرپودری

جوشکاری لوله ها معمولا به روش قوسی زیر پودری انجام می گیرد. از جمله مشخصات این نوع جوشکاری تنش های پسماند قابل ملاحظه ای است که پس از آن در قطعه باقی می ماند. با توجه به کاربرد وسیع این لوله ها در خطوط انتقال نفت و گاز، همراه شدن تنش های پسماند کششی ناشی از جوشکاری با خورندگی محیط منجر به شکل گیری نوعی ترک موسوم به ترک خوردگی تنشی می شود. در این تحقیق هدف آن است که با استفاده از بهینه سازی فرایند جوشکاری، تنشهای پسماند ناشی از آن کاهش یابد. این تنش ها به کمک روش محاسباتی بر مبنای تحلیل اجزا محدود تعیین می گردد. به منظور بهینه سازی ابتدا یک مدل شبکه عصبی از فرایند جوشکاری برای محاسبه تنش های پسماند تهیه شده است. برای بهبود کیفیت اموزش شبکه عصبی، تولید داده های مورد نیاز آن به روش تاگوچی در طرای آزمایش انجام گرفته است. سپس بهینه سازی فرایند با استفادهاز روش الگوریتم ژنتیک انجام گرفته است نتایج نشان می دهد تنشهای پسماند به کمتر از نصف کاهش یافته است.