بررسی همدلی در اشعار مولانا و رمان هانری بوشو(اودیپ در راه)

همدلی پیوند عمیق انسان ها با یکدیگر است.هنگامی که سخن از همدلی و همبستگی به میان می آید ، نشان از آن دارد که فرد همدل از دیگر صفات ناپسند خودخواهی، بی عدالتی ، عیب جویی، سخنان زشت به دور است. در سایه ی همدلی، دور بودن و بیگانگی از بین می رود، همدلی یکی از مهارتهای زندگی است و از جمله صفاتی است که از لحاظ روانشناسی هر انسان بهنجاری با فراگیری آن می تواند دیگران را با تمام صفات مثبت و منفی آنها ، دوست داشته باشد .در جهان امروزه با پیشرفت روز افزون علم و تکنولوژی دور بودن انسان ها از یکدیگر محسوس بوده است. هدف از این پژوهش بررسی همدلی در ادبیات ایران و جهان است. این واژه بسیار زیبا و لطیف را که امروزه و همچنین سال ها و قرن ها پیش، هم درادبیات فارسی و هم در ادبیات جهان به نمود های زیبا و ارزنده ای از آن بر می خوریم که در گوش آدمی سرود عشق و نوع دوستی و مهر وهمدلی سر می دهد.