بررسی تاثیر ارتفاع بر میزان متابولیت های ثانویه میوه گیاه آقطی Sambucus ebulus L

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,080

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HERBAL01_771

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1394

چکیده مقاله:

تولید متابولیت های ثانویه در گیاهان تحت استرس های محیطی افزایش می یابد به همین دلیل گیاهان روییده در ارتفاعات کوهستانی به نسبت گیاهان مناطق پست به دلیل شرایط خشکی ، نور آفتاب و اشعه فرابنفش تحت استرس های شدید قرار گرفته و مواد موثره در آنها افزایش می یابد. گیاه دارویی آقطی (Sambucus ebulus L.) از گونه های ارزشمند دارویی شمال ایران است که سالیان درازی است که مردم بومی استان به طرق مختلف در درمان استفاده می کنند در این تحقیق میوه رسیده از سه رویشگاه طبیعی واقع در ارتفاعات 1800 کتری آلاشت و ارتفاع 1000 متری از سطح دریا منطقه افراچال و روستای دولت آباد شهرستان ساری از 23 متری جمع آوری گردید و به منظور بررسی مهمترین ترکیبات ثانوی عصاره متانلی تهیه گردید و متابولیت های ثانوی به روش اسپکترومتری و استانداردهای گالیکاسید و کوئرستین اندازه گیری شدند. تعیین ترکیبات فنلی و فلاونوئید به ترتیب با استفاده از معرف های فولین سیوکالتیو و آلومینیوم کلراید صورت گرفت و میزان آنتوسیانین با استفاده از عصاره طبیعی (آب میوه) اندازه گیری شدند نتایج نشان داد تغییرات فلاونوئید بین (25/93-15/67) اکی والان میلی گرم کوئرستیم در یک گرم پودر عصاره (mgQUEg-1dw ) و میزان ترکیبات فنلی (38/82-27/1) اکی والان میلی گرم گالیک اسید در یک گرم پودر عصاره (mgGAEg-1dw) و میزان آنتوسیانین (295/39-233/26) mg/ml می باشد . میزان ترکیبات ثانوی در ارتفاع 1800 بیشتر از 1000 متری و هر دو منطقه از منطقه نزدیک به سطح دریا بیشتر بوده و در واقع با افزایش ارتفاع میزان متابولیت های ثانویه میوه گیاه افزایش قابل توجهی را نشان داد که این بررسی در تایید استفاده بیشتر گیاهان دارویی از مناطق مرتفع کوهستانی می باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مرجان جمشیدی

کارشناس ارشد سیستماتیک گیاهی باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

معصومه مازندرانی

استادیار گروه زیست شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان

فاطمه فتحی آزاد

دانشیار گروه فارماکوگنوزی دانشکده داورسازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز