گروه بندی و تعیین میزان تنوع بین جمعیتهای سیب بر اساس ژنهای مقاومت به بیماری لکه سیاه سیب در باغات استان اصفهان به کمک نشانگرهای اختصاصی SCAR و SSR

این تحقیق طی سالهای 1392-1393 در دانشگاه آزاد شیراز بر روی 22 جمعیت سیب جمع آوری شده در نقاط مختلف استان اصفهان انجام شد. پس از نمونهبرداری، استخراج DNA انجام گرفت و 13 آغارگر SCAR و SSR متصل به ژنهای مقاوم به بیماری لکه سیاه سیب بر روی جمعیتهای مورد بررسی تکثیر انجام گرفت. بعد از نمره دهی باندها، نتایج تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که از 100 درصد تنوع مشاهده شده فقط 15 % درصد این تنوع متعلق به بین جمعیتها میباشد و 85 درصد تنوع مشاهده شده متعلق به درون جمعیتها بود. همچنین نتایج فاصله ژنتیکی نشان داد که بیشترین فاصله بین دو جمعیت sh-k و e و کمترین فاصله بین دو s-r و sh جمعیت میباشد. همچنین نتایج تجزیه کلاستر نشان داد که خط برش با کمک تجزیه واریانس مولکولی، 22 جمعیت را به 4 گروه تقسیم میکند. از این نتایج بدست آمده امید است که با تلاقی جمعیتها دور از هم، همچنین تلاقی بین نمونه ها موجود در هر جمعیت بتوان نتاجی با قدرت هتروزیس و مقاومت بالاتر به بیماری لکه سیب بدست آورد.