منطقه گرایی از نگاه نظریه ها

روابط بین الملل به عنوان یک رشته علمی، با وجود قدمت نه چندان زیاد، نظریه ها و مکاتب مختلف را در درون خود پرورش داده است. یکی از نظریه های رایج در روابط بین الملل که از قدمت چندانی نیز برخوردار نیست. منطقه گرایی است. این نظریه که عمدتاً از دهه 1950 طرح و مورد توجه قرار گرفت، سعی داشت با بهره گیری از مصادیق عینی و همچنین ریشه یابی زمینه های بروز جنگ های جهانی، مدل های جدیدی از همکاری بین کشورها در سطح منطقه ای ارائه نماید . مبنای اصلی این نظریه، روند همکاری اقتصادی و فنی اروپای غربی بود که تحت تاثیر فضای حاکم بر جنگ سرد، مسائل بین المللی را تبیین و راهکارهایی ارائه می نمود. جهان انتزاعی نظریه ها و جهان عینی سیاست دارای روابط تنگاتنگی با هم هستند و تحلیل گر روابط بین الملل به نظریه هایی احتیاج دارد تا بتواند از اطلاعاتی که هر روزه ی وی را آماج خود قرار می دهند، معنا استخراج کند. از این رو شناخت نظریه های روابط بین الملل به موضوع منطقه گرایی می تواند به سیاست مداران و خوانندگان این پژوهش نوعی کمک فکری باشد. نظریه های موجود در رشته روابط بین الملل هرکدام باتوجه به عوامل مورد توجه و تاکید و نوع هستی شناسی و معرفت شناسی خود نگاه متفاوت نظری به مسائل و موضوعات بین الملل دارند. در این مقاله سعی خواهد شد ابتدا به منطقه گرایی قبل و بعد از جنگ سرد و سپس به بررسی نظریه های مختلف که در این زمینه ارائه شده پرداخته شود.