تناسخ در آیین بودا

تناسخ به معنی تولد مجدد، بازپیدایی متوالی در قالب انسان، حیوان، گیاهان یا اشیا عقیده ای بنیادین در برخی از ادیان آسیایی است که می تواند ریشه در دین هند داشته باشد. بودا تناسخ را پذیرفت اما معتقد بودکه اگر آدمی تمام اعمال خود را بدون دلبستگی به دنیا انجام دهد دوباره متولد نمی شود و به نیروانا یا مرتبه ای از وجودکه کاملا آزاد از انواع زنج های زندگی جسمانی است می رسد . بودا زندگی را سراسر رنچ می دانست و پیروان خود را با مفهوم رنج و نجات از رنچ آشنا می ساخت تا از این بازپیدایی ها نجات یابند و برای این رها شدن از آنها می خواست شهوات و خواهش های دنیوی را از خوددور سازند . بنابر این بودا با این تعالیم خود آشکار ساخت که به سرنوشت بعد از مرگ معتقد است .