آسیب شناسی رویکرد بام سبز در معماری معاصر اصفهان

امروزه فضاهای سبز، باغ ها و جنگل ها تبدیل به آسمان خراش ها و شهرک های مسکونی می شوند و شهرنشینان امروزی گاهی که به درون خود می نگرند با احساس خلائی عمیق از دستیابی به طبیعت خود را به دور از آسایش و آرامش می یابند و بام های سبز را به عنوان راه حلی مناسب برای آشتی با طبیعت می پندارد. بام سبز به عنوان مهم ترین راهکار معماری پایدار برای رسیدن به کاهش انرژی اتلافی در سالیان اخیر در ایران مطرح گردیده است ولی باید گفت که معمار ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و حفظ محیط طبیعی در طراحی خود به گونه ای عمل کند که یا پاسخگویی به نیازهای اقلیمی در هر منطقه را دارا باشد. در این پژوهش که به صورت کیفی به چالش اساسی بام سبز در استان گرم و خشک اصفهان پرداخته، سرآغاز ورود این معضل را بررسی کرده و هدف آن سعی در پیشگیری توسعه این راهکار جدید صرفه جویی انرژی در معماری امروز ایران به خصوص در استان اصفهان را باید بررسی یک نمونه موردی پروژه ای طراحی شده شهری، سعی در مطرح کردن این موضوع و به نوعی بررسی علت انجام این پروژه ها در کشورهای اروپایی نسبت به کشور خودمان است.