وکالت غیر قابل فسخ در نظام حقوقی ایران

وکالت معنی لغوی ان واگذاشتن و سپردن کار به دیگری از قبل خود و معنی اصطلاحی ان قائم مقام ساختن و اذن دادن غیر واعتماد کردن به اوست.وکالت عقدی است که به موجب ان یکی از طرفین (موکل ) طرف دیگر ( وکیل ) را برای انجام امری نایب خود می نماید(ماده 656 قانون مدنی)و این قرادادی جایز است و هر یک از وکیل و موکل هر موقع که بخواهند می توانند ان را برهم زنند (ماده 678 قانون مدنی)به عبارتی هم اذن دهنده (موکل ) می تواند از اذن خود رجوع کند و هم نایب (وکیل) این حق استعفا را دارد و این عقد مانندسایر قراردادها جایز به موت و جنون و سفه در موارد ی که رشد معتبر است منفسخ می شود مواد 654 و 682 قانون مدنیعلاوه بر این هر موقع که وکالت از بین برود یا اینکه موکل عملی را که مورد وکالت خود است را انجام ندهد و یا اینکهعملی که منافی با وکالت باشد انجام دهد.وکالت منفسخ می شود (ماده 683 قانون مدنی) به عبارتی با انجام شدن مورد وکالت و همچنین با انقضای مدت نمایندگی درمواردی که برای ان مدت تعیین می شود وکالت نیز منقضی می شود