سیر تحول اجرایی مراسم تعزیه سیدالشهدا (ع) در عصر ناصری

تعزیه نمایش بومی و بوم شناسانه ایرانیان است. برج و بارویی بلند از ساخت عمارتی عظیم به نام درام شیعی که در کنار گو نه هایی چون درام بودایی و هندو قامت برافراشته و در جهان نمایش امروز سخت تاثیر گذار و منبعی برای نظریه پردازان هنر تئاتر جهانی شده است. با نگاهی بر شناسه و کارنامه تعزیه به گونه ای یگانه از ژانری هنری در خانواده درام آیینی جهان در می یابیم که چنان گهواره ای در خور تمدن،فرهنگ، دین و باورها، خلاقیت شعری _ موسیقیایی، آداب و آیین و فولکور ایرانیان را در خود دارد که پیوسته مورد توجه اقشار گوناگون مردم بوده است بویژه در در دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار این گونه از نمایش تا حدودی از شیوه های کهن خود جدا گردیده و پا به عرصه ای نوین نهاد که تا حدودی متاثر از فرهنگ نمایشی غرب بود. از این رو پژوهش حاضر بر آن است تا با تکیه بر روش توصیفی_تحلیلی و بهره گیری از پژوهش ها و تحقیقات جدید به بررسی چگونگی سیر تحول تعزیه سیدالشهدا (ع) در دوره ناصری بپردازد و آن را مورد بررسی، مداقه و تحلیل قرار دهد.