تحریم ها تهدیدی بر صلح جهانی

تحریم ها رامی توان گزینه بینابین دیپلماسی ومداخله نظامی خواندیعنی گزینه ماقبل توسل به زورو باهدف جلوگیری ازآن .اقدامات تحریمی شامل تحریم های دیپلماتیک، تحریم تسلیحاتی، ممنوعیت های پروازی، تحریم های تجاری ویاتحریم های نفتی می شود. تحریم ها به دو طریق با حقوق وآزادی های بشری وحقوق بشردوستانه ارتباط می یابند. یکی وضح تحریم باهدف وادارکردن دولت یا گروهی به رعاایت حقوق بشروحقوق بشردوستانه درصورت نقض انها( مثلاتقلب درانتخابات ) ودیگری آثارزیان بار وضح تحریم برمردم دولت موردتحریم. زیراتحریم ها اثرات جانبی منفی درحوزه هاای مختلف نظام حقوقی بین المللی نیز داشته و سبب نقض ویاتهدید برخی اصول اساسی نظام حقوقی بین المللی شده اند. ازآنجا که ایجاد وحفظ صلح جهانی که لازمه حیات انسان بوده یکی ازاصول اصلی هرنظام حقوقی ، خصوصا حقوق بین الملل می باشد قواع حقوقی مربوط به آن (ازجمله رفاه اقتصادی ، امنیت ، نقل وانتقال آزادانه انسان ها، عقاید وکالاها) به عنوان ابزارلازم برای دستیابی به آن درجامعه جهانی ضرورت می یابند. تحریم ها با هدف قراردادن این ابزاروپایه های اصلی صلح وامنیت بین المللی یعنی حقوق بشروحقوق بشردوستانه ، اسباب تهدید صلح وامنیت بین المللی رافراهم آورده اند. ازسوی دیگر، صلح جهانی یک هدف ومقصد معین وثابتی نیست که بتوان درنقطه خاصی به آن رسید بلکه به صورت یک سیروسفریا یک فراینداست. آنچه مهم است فرصت گفتمان درباره فرآیند صلح وقوانین آن می باشد وقضات دراستقرارآن نقش بسزایی ایفامی کنند. اگرصلح همچون هدف واصل باشد قواعد ولوازم این اصل کلی حقوقی بین المللی، ازجمله شامل دموکراسی یاحق دموکراتیک ، ونقل و انتقال آزادانه انسان ها، اندیشه ها وکالاهاست. اگرنقض قوانین وفرایندهای انتخابات آزادصلح جهانی رابه خطرمی اندازد تحریم های اقتصادی جامع نیز می توانند ازجهت نفی تجارت آزادتهدیدی برصلح باشند. درنتیجه، اگر((هدف)) یا ((اصل)) صلح جهانی نیازمند((ابزار)) دموکراسی جهانی ونقل وانتقال آزادکالاهاست بایدسیستم منشور برای تضمین صلح بتواند اقدامات لازم راجهت اشاعه توسل جهانی به حق های سیاسی دموکراتیک و نیز تحقق جابه جایی آزادانه کالاها وخدمات، اتخاذ نماید. این ، نتیجه ای است که ازرای دیوان بین الملل دادگستری درقضیه Bernadotte (1949) به دست می آید