بررسی تاثیر شیوه یادگیری «زمان دور هم نشینی» بر رشد مهارت اجتماعی در درس انشاء دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه اول مدارس شهر سیرجان در سال تحصیلی 93-92

هدف از اجرای این پژوهش تبیین و تشریح شیوه ی یادگیری «زمان دور هم نشینی» به عنوان یکی از روشهای نوین تدریسو یادگیری بررسی و تأثیر این شیوه بر رشد مهارت اجتماعی دانش آموزان دختر و ارائه پیشنهادات جهت تهیه و تنظیم محتواو فعالیتهای آموزشی بر اساس نتایج به دست آمده است .فرضیه های اساسی این تحقیق عبارتند از شیوه ی یادگیری «زمان دور«هم نشینی» بر رشد مهارت های اجتماعی (احترام به شان و منزلت دیگران، انعطاف پذیری، حفظ انتقاد پذیری و روحیه نقد و پرسشگری، صمیمیت و همدلی، حس اعتماد به نفس) دانش آموزان تأثیر مثبت دارد. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامدانش آموز دختر متوسطه اول شهر سیرجان در سال تحصیلی 93-1392 می باشد، که جمعاً 20 دانش آموز به عنواننمونه انتخاب گردید. این پژوهش به روش شبه تجربی و با استفاده از پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش و کنترلانجام شده و جهت جمع آوری اطلاعات از آزمون سنجش مهارتهای اجتماعی استفاده شده است. گروه آزمایش به مدت 2 هفته تحت آموزش به شیوه «زمان دور هم نشینی» در درس انشاء قرار گرفته و گروه کنترل نیز به شیوه معمول و سنتی مدارس بهیادگیری پرداختند. داده ها و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون T تحلیل گردید .نتایج و یافته های پژوهش حاضر حاکی از تأیید فرضهای اساسی این تحقیق می باشد در این بررسی نتایج فرضیات نشان می دهد که شیوه ی یادگیری «زمان دور هم نشینی» در رشد مهارت های اجتماعی (احترام به شان و منزلت دیگران، انعطاف پذیری، حفظ انتقاد پذیری و روحیه نقد و پرسشگری، صمیمیت و همدلی، حس اعتماد به نفس) دانش آموزان تأثیر مثبت دارد و به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش این است که شیوه ی یادگیری «زمان دور هم نشینی» در رشد مهارتهای اجتماعی دانش آموزان در درس انشاء تأثیر مثبت دارد.