بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی در نواحی شهری مطالعه موردی: نواحی شهری گرگان

کیفیت زندگی، از مقولات اجتماعی بسیار مهم است که هم چون شاخص های مهم اقتصادی از جملهتورم، تولید ناخالص ملی، میزان اشتغال و... در میزان توسعه یافتگی کشورها نقش بزرگی را ایفا می کند.این مفهوم، به خصوص، در ارتباط تنگاتنگی با سرمایه اجتماعی قرار دارد. این ارتباط می تواند دروازهورود مفهوم سرمایه اجتماعی به برنامه ریزی شهری باشد. موضوع اساسی در این زمینه، رابطه سرمایهاجتماعی با کیفیت زندگی در مناطق شهری است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که برای جمع آوری داده های مورد نیاز از روش تحقیق پیمایشی استفاده شده است. ابزار سنجش مفاهیم،پرسشنامه محقق که اعتبار آن با روش اعتبار صوری و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ موردتأئید قرار گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه ی ساکنان شهر گرگان که 343977 نفر بوده و حجمنمونه با استفاده از فرمول کوکران 363 نفر تعیین شده است. نمونه ها به روش تصادفی سیستماتیک از دومحله گرگانپارس و کوی انقلااب انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از روش هایآماری توصیفی و استنباطی و از آزمون های آماری متناسب با سطح سنجش متغیرها استفاده شد.یافته ها نشان داد که بین سرمایه ی اجتماعی و ابعاد آن (اعتماد، مشارکت و روابط اجتماعی) با کیفیتزندگی در سطح اطمینان 99 درصد رابطه ی معناداری وجود دارد. این رابطه با کنترل ناحیه، جنسیت،گروه سنی و سطح تحصیلات همچنان باقیمانده و در سطح اطمینان بالا (99 درصد) معنی دار است. براین اساس می توان گفت که کیفیت زندگی و ابعاد متعدد آن (کالبدی زیست محیطی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی و بهداشتی درمانی) متأثر از سرمایه ی اجتماعی می باشند. نتایج تجربی این پژوهش نشان داده است که سطوح بالاتر سرمایه اجتماعی سبب می شود که شاخص های کیفیت زندگیبهبود یافته و در ادامه افزایش سطح کیفیت زندگی، خود سبب بهبود و توسعه روابط جمعی مبتنی بر اعتماد، مشارکت و تعامل در جامعه می گردد.