مقایسه اثربخشی روش های تدریس بحث گروهی وسخنرانی بر میزان یادگیری و رضایت دانش آموزان ازتدریس، در درس دین و زندگی
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 764
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSR-2-11_002
تاریخ نمایه سازی: 5 خرداد 1395
چکیده مقاله:
هدف پژوهش حاضر، مقایسه میزان اثر بخشی روش تدریس بحث گروهی با روش تدریس سخنرانی بر میزان یادگیری و میزان رضایت دانش آموزان از تدریس بوده است. روش پژوهش، نیمه تجربی، با عنایت به استفاده از گروه های دست نخورده (intact) و از نوع دو گروهی (آزمایشی و گواه)و جامعه آماری آن دانش آموزان پایه سوم متوسطه یکی از دبیرستان های شهر شیراز بود که همه دانش آموزان پایه سوم متوسطه (4 کلاس) در نیمسال تحصیلی 90-1389 در درس دین و زندگی در طرح مشارکت داده شده اند و با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در کلاس های گروه آزمایش، روش تدریس بحث گروهی (در گروه های کوچک 5 نفره) و در کلاس های گروه گواه، روش سخنرانی به کار گرفته شد. در پایان تدریس با هر دو روش، جهت ارزشیابی میزان یادگیری مطالب درسی، آزمون 20 سوالی به صورت چهارگزینه ای ناظر بر محتوای یکی از دروس کتاب به عمل آمد. همچنین در پایان هر روش تدریس و پس از انجام آزمون ارزشیابی یادگیری، پرسشنامه رضایت از تدریس نیز توسط دانش آموزان تکمیل شد. ابزار سنجش میزان رضایت دانش آموزان از تدریس، پرسشنامه محقق ساخته در مقیاس لیکرت بود که مشتمل بر 20 سوال در 4 خرده مقیاس (ایجاد علاقمندی و تشویق به مشارکت در یادگیری، رعایت اصول و مقررات تدریس و یادگیری، مهارت و تسلط مدرس در تدریس و آزمون و ارزشیابی از مطالب درسی) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار در دو سطح توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون t مستقل و تحلیل واریانس) استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که 1- میانگین نمرات آزمون ارزشیابی یادگیری از دانش آموزان در روش بحث گروهی به طور معناداری از روش سخنرانی بیشتر بوده است. 2- میانگین نمرات ارزشیابی میزان رضایت دانش آموزان از تدریس در روش بحث گروهی به طور معناداری از روش سخنرانی بیشتر بوده است. 3- میانگین نمرات دانش آموزان رشته علوم تجربی در آزمون ارزشیابی از میزان یادگیری به طور معناداری بالاتر از میانگین نمرات دانش آموزان رشته علوم انسانی بوده است؛ ولی اثر تعاملی معناداری بین رشته و روش وجود نداشته است. همچنین در آزمون ارزشیابی میزان رضایت دانش آموزان از تدریس، بین میانگین نمرات دانش آموزان دو رشته مذکور تفاوت معناداری وجود نداشته است و اثر تعاملی معناداری نیز در این رابطه میان رشته و روش مشاهده نشده است.
نویسندگان
حسن اسلامیان
کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمود سعیدی رضوانی
دانشیار علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
یونس فاتحی
کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران