بازتاب ادبیات زبان عربی دردیوان منوچهری دامغانی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 839
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICLCS01_056
تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395
چکیده مقاله:
ادبیات فارسی و ادبیات عربی، ظاهراً دو پدیده ی جدا از یکدیگرند؛ اما در واقع پس از فتح اسلامی و رواج ادبیات و زبان قوم عرب-آنچه پیش از اسلام داشتند و آنچه از فرهنگ اسلامی به دست آوردند- در میان پارسیان، ادبیات فارسی از ادبیات تازی متأثر شده استوتاریخ ادبیات پیرامون این امر،به آثارسخنوران ونویسندگان ایرانی بسیاری پرداخته است.اما به نظر می رسد این تأثر نزد منوچهری شاعرسده ی پنجم، بیش از دیگر شاعران پارسی زبان آن هنگام ،در مظاهر گوناگون خود را نمایانده است.منوچهری از آیات قرآن کریم، احادیث نبی اکرم (ص)، امثال و حکم بهره گرفته،همچنین ازساختار قصاید جاهلی الگو پذیرفته، برخیمضامین شعری عرب،ونیز الفاظ و ترکیبات زبان عربی را در اشعار خود آورده است .حاصل آنکه اگرچه وی دارای اطلاعاتی گسترده در زبان و ادبیات عربی بوده و از آن بسیار متأثر گردید اما برخلاف شاعرانذولسانین (فارسی سرا وعربی سرا)، گویا از سرودن شعر به زبان عربی ناتوان بود زیرا در سراسر دیوانش فقط دومصراع عربی کم مایه وسبکملاحظه می شود.
نویسندگان
علیرضا فرقانی
گروه زبان و ادبیات عربی ،واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :