بررسی ماهیت نحله زوجه در نظام حقوقی ایران با رویکردی به آرای فقهای امامیه

قانونگذار مواد 807 تا 795 قانون مدنی را به عقد هبه اختصاص داده است.هبه از عقود معین و دارای شرایط خاص انعقاد است. در سوره نساء از مهریه زن به نحله تعبیر شده است در بند ب تبصره 6 ماده واحده طلاق حق جدیدی به عنوان نحله برای زوجه مطلقه پیس بینی شده است که تا تصویب این قانون در ایران سابقه تقنین نداشته است ونحله نیز در اصطلاح به معنای هبه وهدیه از روی طیب نفس می باشد. با توجه به ماهیت هبه آیا مهریه ونحله با هبه یکسان است؟ ماهیت مهریه در فقه و حقوق اختلافی است و از 5 دیدگاه مختلف یکی از آنها مستنداً به آیه 4 سوره نساء مهریه را هدیه انسته است. به نظر می رسد در صورت پذیرش این نظریه مهریه و یا حد اقل مهرالمسمی شرایط و ویژگی های هبه را داشته باشد اما در رابطه با نحله که در ماده احده مربوط به طلاق ذکر شده است با توجه به اینکه خطاب قانونگذار بیع دادگاه می باشد و دراین بند از رضایت زوج به عنوان مهم ترین ویژگی هبه که ارادی بودن است ذکری نشده است، نمی توان آنرا هبه به معنای اخص قانونی دانست ولی با توجه به اینکه قانونگذار صراحتا این حقوق مالی زوجه مطلقه را نحله نامیده است به ناچار باید آن را به عنوان یک هبه اجباری پذیرفت.