بررسی اتانازی در فقه شیعه

اتاتازی یا مرگ از روی ترحم یکی از بحث انگیزترین مباحث اخلاق زیستی از فلسفه اخلاق است و از نظر فقهی و حقوقی مورد توجه می باشد، به همین دلیل شاهد دیدگاه های متفاوت پیرامون اتانازی هستیم. مهمترین مخالفان اتانازی مذهبیون می باشند. مطابق دیدگاه های مذهبی، حیات بالاترین لطفی است که از سوی خداوند به بندگان عنایت شده است و هیچ کس نمی تواند آن را از دیگری سلب نماید. اتانازی که ویژگی اصلی آن رضایت می باشد، در هیچ کدام از استثنائات حقوقی قرار نمی گیرد، در نتیجه رضایت به قتل، مجوز عمل ارتکابی نیست. در کلام فقها رضایت به قتل، در قالب اذن مریض به قتل خود مطرح شده است که نظرات مختلفی در این زمینه وجود دارد؛ در حکم وضعی مسأله مورد بحث، دو نظریه مطرح شده است: سقوط حق قصاص یا دیه و عدم سقوط حق قصاص یا دیه؛ اما از نظر حکم تکلیفی عقیدهای که تمام فقها به آن اتفاق نظر دارند این است که اذن مریض، عمل کشتن را مباح نمی کند.در این مقاله بعد از تعریف اتانازی به بررسی اتانازی در فقه شیعه و احکام و مجازات اتانازی در اسلام و نظرات آیات عظام پرداخته شده است.