بررسی وضعیت ازدواج و طلاق در استان تهران

ازدواج از نظر اسلام پیمان مقدسی است که برقراری آن بر اساس مقررات، آداب و رسوم، تشریفات، سنن و قوانین خاصی صورت می گیرد. در فرهنگ غنی ایرانی ازدواج و پیوند زناشویی پایه و اساس یک خانواده و در نتیجه یک جامعه موفق واخلاقی است. کاهش میزان ازدواج، بالا رفتن سن ازدواج و میزان طلاق، باعث شده است که موضوع ازدواج و طلاق، مورد توجه بسیاری از کارشناسان اجتماعی، فرهنگی و... قرار گیرد. برای بررسی این دو پدیده در جامعه و به منظور برنامهریزی و مدیریت شرایط، آگاهی یافتن از شاخصهای ازدواج و طلاق ضروری است. براین اساس، مقاله حاضر در راستا مطالعهشاخصهای ازدواج و طلاق در استان تهران، طی سالهای 1831 تا 1818 و مقایسه آن با شاخصهای کشور، نگاشته شده است. روش پژوهش از نوع توصیفی اسنادی و با تکیه بر تحلیل ثانویه بوده که از طریق آن به بررسی چگونگی وقایع ازدواج وطلاق در استان تهران پرداخته شده است. نتایج به دست آمده گواه این است که، در طی سالهای مورد بررسی میزان ازدواج رشد منفی و نزولی داشته است این در حالی است که شاهد رشد مثبت و صعودی طلاق هستیم. همچنین در سال 1818 میانگین سن ازدواج در کل کشور، برای مردان 23 سال و برای زنان 22 سال میباشد. و در میان شهروندان تهرانی، این میانگینبالاتر است) 21 سال برای مردان، 22 سال برای زنان( وبه طور متوسط، بین سن زوج و زوجه 2 سال اختلاف مشاهده میشود. اکثر طلاقها ثبت شده در گروه سنی 29-25 سال صورت گرفته است. میزان دوام زندگی مشترک در استان تهران، همانند سایر استانها نشان میدهد، بیشتر طلاقها در 2 سال اول زندگی اتفاق افتاه است.