مقایسه واحدهای مختلف پتروشیمی تولید کننده آمونیاک و ارائه فرایند جدید تاپسو جهت تولید همزمان متانول – آمونیاک

ضرورت تدوین استراتژی مناسب و انعطاف پذیر برای توسعه واحد های پالایشگاهی و پتروشیمی در کشورهایی که از منابع غنی گاز طبیعی و نفت برخوردارند، همواره از مهمترین مباحث کلان اقتصادی می باشد. اگرچه اخیراً بدلیل کاهش قیمت نفت و گاز از یک سو و افزایش هزینه های ساخت واحد های پتروشیمی و کثرت واحدهای مشابه در کشورهای نفت خیز خاور میانه از سوی دیگر، توجیه پذیری اقتصادی پروژه های پتروشیمی را با تنگناهای مواجه نموده، اما نظر به مزیتهای رقابتی ایران (بعنوان دومین دارنده منابع گازی جهان و دسترسی به آبهای آزاد جهت صدور محصولات، با هدف رشد اقتصادی و افزایش ارزش افزوده گاز طبیعی)، تعریف و اجرای برخی پروژه های پتروشیمی از جمله آمونیاک کماکان از نظر اقتصادی جذاب به نظر می رسد. لذا در این مقاله ابتدا به ارائه فرایندهای شرکت های صاحب لیسانس آمونیاک و توضیح مختصر و سپس مقایسه آن ها پرداخته شده و مشخص می گردد که بیشترین واحدهای آمونیاک در دنیا و همچنین در ایران تحت لیسانس کلاک احداث شده اند. بخش دوم مقاله به بررسی واحدهای پتروشیمی تولید کننده آمونیاک در ایران تخصیص یافته و ظرفیت تولید آنها و همچنین لیسانس های استفاده شده در این واحدها مورد بررسی قرار می گیرد. در بخش سوم فرایند تولید آمونیاک بر اساس لیسانس کلاک بصورت مختصر ارائه شد و با استفاده از نرم افزار HYSYS شبیه سازی شده است. در شبیه سازی از معادله حالت Peng-Robinson استفاده شده و نتیجه های بدست آمده با نتیجه های عملیاتی واحد سوم آمونیاک پردیس عسلویه که بزرگترین واحد اوره-آمونیاک خاورمیانه و دارای لیسانس کلاگ می باشد، مقایسه گردیده است. در بخش انتهایی مقاله با توجه به نگرانی های اخیر در مورد آینده بازار اوره، فرایند واحدهای متانول- آمونیاک که اخیراً مورد توجه بزرگان صنعت پتروشیمی قرار گرفته مطرح و فرایند جدید شرکت تاپسو ارائه می گردد.