الگوی مناسب بهره برداری از منابع طبیعی از دیدگاه فقه اسلامی .
محل انتشار: کنفرانس بین المللی کسب و کار : فرصت ها و چالش ها
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,006
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICBOCH01_017
تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1395
چکیده مقاله:
انفال در فقه امامیه، دارایی هایی است که ویژه رسول خداست و پس از او به پیشوایان معصوم علیهم السلام که مسئولیت رهبری جامعه اسلامی را به عهده دارند می رسد، طبق اصول و قوانین اسلامی، خداوند مالک اصلی همه چیز ومالکیت انسانها در طول مالکیت خداوند است، بنابراین برخی از منابع طبیعی و ثروتهایی که انسان در پدیدآوردن آنها نقشی نداشته و ندارد، در اختیار پیامبر، امام(ع) و حاکم دولت اسلامی است و برخی دیگر از جمله ماهیان، مراتع و آبها در مالکیتعموم مردم است. بر این پایه، هرگونه بهره برداری از این موهبتهای خدادادی، باید برابر قوانین اسلام و بر بنیاد کار مفید و نیز درجهت رفع نیازهای مسلمانان انجام پذیرد. سؤال این پزوهش این است که آیا واگذاری انفال به بخش خصوصی به منزله بهره برداری از منابع طبیعی به هر مقدار که خواستیم و توانستیم، می باشد یا باید به نحوی از این نعمات استفاده کرد که بهمرحله توسعه پایدار برسند؟ فرضیه پژوهش این است که حفاظت از منابع طبیعی و توسعه پایدار آن قابل قبول تر است ، لذا سعی بر این است که با استفاده از منابع معتبر فقهی و از طریق روش تحلیلی توصیفی یا اسنادی، صحت و سقم این فرضیه را بررسی نموده و براساس قوانین اسلامی، قائل به بهره برداری بلند مدت به صورت اجاره شویم
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم دهقان طزرجانی
کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه یزد
محمود حائری
عضو هیئت علمی دانشگاه یزد
حسینعلی دانش
عضو هیئت علمی دانشگاه یزد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :