جلوه های عصای موسی در شعر مولانا

اندیشه های مذهبی، روایت ها وداستان زندگی پیامبران، از جمله موضوعاتی هستند که در شعر ونثر فارسی بسیار مورد توجه واقع شده اند. مولانا از جمله شاعرانی است که داستان های پیامبران درآثارش نمودی خاص دارد و در این مقاله، جلوه های عصای موسی در اندیشه های او بررسیمی گردد. از نظر مولانا معجزه ها وابسته به اسباب ظاهری نیستند، بلکه عطای خداوند به بندگانشمی باشند که در عطای آنها، قابلیت بندگان شرط نیست.مولانا بسیاری از اندیشه های عرفانی و عاشقانه خود را با تشبیه به عصای موسی برای مخاطبینخود، فهم پذیرکرده است: عشق همانند عصای موسی که طناب های ساحران را بلعید، تعلقات انسانی رامی خورد، وصال مانند عصای موسی و فراق همچون مار ساحران است، اژدهای ساحران، نمادی استاز نفس انسان، حالت های سکون و ب یقراری عاشقان به عصا و اژدها شدن آن تشبیه شده است، اشکسیل آسای معشوق در فراق یار، برای مولانا، یادآور آب چشمه ای است که موسی با زدن عصا برسنگ جاری کرد.جهان، در اندیشه مولانا، حالت افسرده و جمود دارد، اما در حشر، به جنبش می آید و زنده میشود. او، برای باو رپذیر کردن این اندیشه خود، به عصای موسی (ع) استناد می کند که نمونه ای ازجامدات است که زنده شده و تبدیل به مار گشت.عشق و مسائل بین عاشق و معشوق، بیان صفت های خداوند، جهان، قرآن، تسلیم بودن، تشابه درظاهر و تفاوت در باطن و تغیر احوال انسان در هنگام سماع، از مهمترین موضوعاتی هستند کهمولانا با کمک عصای موسی (ع) بیان کرده است.